Rianne rijdt op hoog niveau dressuurwedstrijden. Ter aanvulling van haar stal is zij op zoek naar een getalenteerd dressuurpaard. Wim heeft een van zijn dressuurpaarden lekker aan de loop en wil deze eigenlijk wel verkopen. Wim vraagt aan zijn instructeur Sven of hij wellicht een potentiële koper weet voor het paard.

Sven komt in contact met Rianne en tipt haar over het paard. Rianne en Wim worden vervolgens met elkaar in contact gebracht. Na een aantal positieve proefritten bereiken Rianne en Wim overeenstemming over de prijs. Rianne wil nog wel dat het paard voorafgaand aan de koop door een dierenarts zal worden beoordeeld.

Eind mei wordt het paard in opdracht van Wim onderzocht en op röntgen gezet. De dierenarts concludeert dat het paard een solide indruk maakt en dat het oude peesletsel van meer dan twee jaar geleden een hanteerbaar risico is. Op de pees is nog licht littekenweefsel waarneembaar. Rianne laat het rapport en de foto's ook nog door een eigen dierenarts beoordelen.

In juni wordt het paard aan Rianne geleverd en zet zij de training van het paard voort. Na verloop van een maand merkt zij dat het paard niet helemaal meer goed loopt en last heeft van vocht in de benen. Zij laat het paard onderzoeken door een dierenarts, deze geeft de volgende rapportage: Het paard heeft een peesblessure gehad waarvan het twee jaar heeft moeten herstellen. De vorige eigenaar had de training weer opgepakt en het paard in mei verkocht. Het paard heeft momenteel last van zwelling en kreupelheid. Gelet op de oude blessure en het huidige beeld maakt dit een sportcarriere op hoog niveau niet gemakkelijk.

Rianne en Wim raken vervolgens in een juridische strijd verwikkeld. Rianne gaat uiteindelijk over tot het starten van een gerechtelijke procedure, omdat zij van mening is dat zij een kat in de zak heeft gekocht. Rianne is in deze casus geen 'consument', maar 'prof'.

Vorderingen

Rianne vordert ontbinding van de overeenkomst omdat het paard niet aan de overeenkomst voldoet.  Rianne stelt dat het paard last heeft van chronisch peesletsel waardoor het niet geschikt is voor de hogere dressuursport. Wim heeft haar voorgehouden dat het paard in het verleden slechts een lichte peesblessure heeft gehad, waarvan het volledig is hersteld. Hij heeft ten onrechte verzwegen dat het een peesblessure betrof waarvan het paard meer dan twee jaar heeft moeten revalideren.

Tevens vordert Rianne vernietiging van de overeenkomst op grond van dwaling. Rianne zou bij een juiste voorstelling van zaken namelijk nooit het paard hebben gekocht.

Wim voert gemotiveerd verweer tegen de vorderingen van Rianne.

Juridische beschouwing door de rechter

Bij een aangekocht paard, heeft te gelden dat deze aan de overeenkomst moet voldoen. Een paard voldoet niet aan de overeenkomst indien het mede gelet op de mededelingen van de verkoper niet de eigenschappen bezit die de koper op basis van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag de eigenschappen voor normaal gebruik alsmede die voor het bijzondere gebruik verwachten.

Voor de rechter zijn het vaststaande feiten dat het paard door Rianne voor de hogere dressuursport werd aangekocht. Wim heeft een onderzoek laten uitvoeren voorafgaand aan de koop en Rianne heeft de bevindingen door haar eigen dierenarts laten controleren.

Omdat Rianne stelt dat het paard niet aan de overeenkomst voldoet, rust op haar hiervan de bewijslast. Om aan haar bewijslast te voldoen komt Rianne met een deskundigenbericht. De deskundige geeft in zijn rapport aan dat in zowel de echo voor de koop als na de koop een licht toename van de pees zichtbaar is. De echo na de koop laat dit beter zien dan de echo voor de koop. Op basis van het deskundigenrapport voert Rianne aan dat het peesletsel al reeds voor de koop aanwezig was. Dat de symptomen pas na de koop zichtbaar werden, doet hier niets aan af omdat niet ieder letsel meteen aanleiding geeft tot pijn. Tevens stelt Rianne dat de keuringen voorafgaand aan de koop onjuist zijn. Volgens Rianne was de blessure dus al voorafgaand aan de koop aanwezig.

Wim voert gemotiveerd verweer tegen de het bewijs van Rianne.

De rechter volgt Rianne niet in haar stellingen. Voor de rechter is het van belang dat Rianne na de koop enige tijd heeft getraind voordat de zwelling van de pees optrad. Rianne heeft voorafgaand aan de koop beschikking gehad over het dierenartsrapport dat voor de koop is uitgevoerd en heeft dit ook door een tweede dierenarts laten beoordelen. Vervolgens is Rianne tot de koop overgegaan.

De rechter legt de door Rianne aangevoerde deskundige een aantal vragen voor, waaruit de rechter de volgende constateringen trekt: De deskundige trekt niet in twijfel dat het paard tijdens de keuring in mei gezond was. De deskundige is het met de keurende dierenarts eens dat op de echo een oude peesblessure zichtbaar is. De deskundige heeft meer informatie nodig om te kunnen beoordelen of de oude blessure een hanteerbaar risico was. De deskundige geeft verder aan dat niet iedere afwijking van de pees kreupelheid tot gevolg hoeft te hebben. De verandering van de pees zoals zichtbaar was tijdens de keuring in mei was voor het paard geen aanleiding tot pijn, dit kan mede beïnvloed zijn door management, zoals minder intensieve en aangepaste training, beslag en bodem.

Rianne betwist dit oordeel van de deskundige vervolgens onvoldoende, waardoor zij niet slaagt in het bewijzen van haar stelling dat de keuring voorafgaand aan de koop onjuist was. Rianne heeft dus een paard gekocht met de eigenschap zoals door de dierenarts bij de keuring aangegeven, namelijk een paard met een oude blessure, dat een hanteerbaar risico met zich meebracht.

De rechter stelt de deskundige ook nog een aantal concrete vragen, namelijk:

• Moet er voor het ontstaan van een peesblessure altijd al letsel hebben gezeten in die pees? De deskundige antwoord hierop dat dit niet het geval hoeft te zijn. Een peesontsteking kan het gevolg zijn van voorafgaande kleinere trauma's maar kan ook ontstaan na een eenmalig acuut trauma of een eenmalige overbelasting.
• Kan een peesblessure binnen een periode van vijf weken ontstaan (de periode tussen aankoopkeuring in mei en het kreupel lopen in juni)? Hierop antwoord de deskundige dat een peesblessure acuut kan ontstaan, in dit geval was sprake van een acute opflikkering van de oude blessure.
• Had het paard in juni last van de in mei geconstateerde oude blessure? Hierop antwoord de deskundige dat hij dit niet aan kan geven. De symptomen waren pas zichtbaar in juni. De deskundige is wel van mening dat het een opflikkering van de oude blessure betrof.

Gelet op al hetgeen is aangevoerd en hetgeen de deskundige heeft verklaard, is de rechter van mening dat Rianne onvoldoende heeft aangetoond dat het voor de koop uitgevoerde onderzoek onjuist is en dat het paard niet de eigenschappen bezat die zij gelet op de overeenkomst mocht verwachten. Dat Wim niet heeft gemeld dat de revalidatie twee jaar heeft geduurd maakt hierbij geen verschil. De rechter gaat dus niet over tot ontbinding van de overeenkomst.

Rianne had nog een tweede ijzer in het vuur, te weten vernietiging van de overeenkomst vanwege dwaling. Bij een juiste voorstelling van zaken zou zij nimmer tot aankoop van het paard zijn overgegaan. Rianne is er echter niet in geslaagd om aan te tonen dat het onderzoek voor de koop onjuist was. Voorafgaand aan de koop had zij inzage in het rapport en heeft dit ook door haar eigen dierenarts laten beoordelen. Zij had aldus een juiste voorstelling van zaken. De rechter verwerpt het beroep op dwaling dan ook.

Rianne staat aan het eind van de rit dus met lege handen.

Conclusie

Dit artikel is geschreven om een beeld van een procedure te geven. Rianne draagt volgens de hoofdregel in het procesrecht de bewijslast van haar stellingen. Over het algemeen heeft men een zware dobber aan het leveren van het gewenste en vereiste bewijs. Via het horen van een deskundige probeert Rianne aan haar bewijslast te voldoen, hetgeen haar niet lukt. Uit bovenstaande blijkt dat de bevindingen van een deskundige erg bepalend zijn voor de afloop van een procedure. Alles staat en valt als het ware met het bewijs dat kan worden geleverd.

Zelfde 'gebreken' kunnen in een procedure tot verschillende uitkomsten lijden, deze verschillen zijn vaak een gevolg van het verschil in het geleverde bewijs of verschillen in andere feiten en omstandigheden.

In bovenstaande casus speelt het ook een rol dat Rianne voorafgaand aan de koop bekend was met het oude letsel. Door ondanks deze wetenschap toch tot koop over te gaan, verkleint zij haar kans om hierop na de koop nog een beroep op te kunnen doen. Door toch tot de koop over te gaan, accepteert zij de bekende gebreken als het ware.

Bovenstaande casus is deels fictief. Voor de casus en beschrijving van de gerechtelijke procedure is de uitspraak, waarvan het hoger beroep onder vindplaats ECLI:NL:GHSHE:2016:489 is gepubliceerd, als rode draad gebruikt. De juridische materie in dit artikel is slechts beknopt besproken en is aldus niet volledig. De uitkomst zal per geval verschillen. U kunt daarom ook geen rechten aan bovenstaande artikel ontlenen.

Geschreven door: advocaat Femke de Reus

Advocaat Femke de Reus is werkzaam bij haar eigen kantoor Reus Advocatuur te Assen.
Meer informatie over de advocaat, het kantoor en hippisch recht kunt u vinden op de website: www.reusinpaardenrecht.nl

Mocht u zelf met een juridisch (hippisch) probleem te maken hebben, schroom dan niet om contact op te nemen via 0592- 269 881 of contact@reusadvocatuur.nl.